DAG 5&6

DAG 5
Nog steeds zijn veel mensen ziek... Met de 4 leraren en 8 leerlingen gaan we naar de botanische tuinen waar ook de Indonesische studenten en de 5 leerlingen die met Koes meegingen zullen zijn.

In de tuinen gaan we naar een open plek waar koude schaduw is! We splitsen in 2 groepen. De ene groep gaat met kiwi mee en de andere groep met afval (tenminste, dat is wat ik van hun namen verstond!). De leerlingen die met koes mee waren gegaan kwamen terug. En toen was ik toch wel wat jaloers want ze hadden een bed een douche een zit-wc WiFi en, het belangrijkste, botherhammen! met hagelslag! (Wij hadden niet zo veel ontbijt en de avond ervoor helemaal geen avondeten omdat er zoveel mensen toch niks binnen hielden..)

Maar goed, verder met de ronleiding. Die bracht ons als eerste naar de grootste bloem ter wereld... Prachtig super mooi, het enige was dat die niet bloeide en daarom leek om een dunne kale boomstam...

De hele tuin was vooral GROEN. Overal. Ook heel veel bamboe, wat echt supergroot is! Of vooral hoog. En, o ja, we hebben ook nog een palmboom gezien met ondersteuning, omdat die veel te zware takken had... Als lunch waren er bananen!(en nog iets, maar in m'n dagboek staat met blokletters bananen, dus die zal ik wel lekker hebben gevonden...)

Daarna zijn we doorgelopen naar een grote shoppongmall, waar we anderhalf uur vrije tijd hadden waarvan we de eerste 20 minuten hebben verbruikt om naar de WC te gaan. Gelukkig hadden we Tanya, Dina en Monti bij ons (Indonesische studenten) die ons zonder problemen naar de supermarkt losten voor Oreo's, babydoekjes en strepsils(voor mij dan) en waar we zo'n 60 minuten hebben rondgehangen waardoor we nog maar 10 minuten hadden voor eventuele kaarten (soort van gevonden, later meer) en souveniertjes en Starbucks met WiFi... Gelukkig bleek het hele beekdal de Starbucks te bezetten (letterlijk niemand anders, vanwege... Ramadan...), waarna we naar een traditionele markt zijn geweest.
Daarvan was het best spijtig dat ik geen foto heb genomen, want het zag er heel leuk uit! Ik heb daar wel een souveniertje voor m'n lieve moeder gekocht ( voor de mensen die haar kennen, je raad het al, PAARS) namelijk een leuke portemonnee.

We hebben afscheid genomen van de 6 Indonesische studenten die deze 5 dagen met ons mee zijn gereisd... Iemand had foto's meegenomen van de hele groep (onze hele groep, beekdalen hele groep, inclusief leraren en arts) om uit te delen en toen hebben we er een aan elke student gegeven en er vervolgens wat opgeschreven... (Vooral iets wat te maken had met social media, zodat we elkaar niet vergeten en nog contact hebben...)
Die lieve kleine Tanya moest huilen bij het afscheid!

"Thuis" aangekomen waren er een paar mededelingen:
- tassen moeten voor het eten vertrekklaar zijn, want we stonden om 3 uur op...
- alle groetkaarten naar beneden, om te vouwen, in enveloppen te doen, postzegels erop te plakken en een adres sticker erop!
- als je nog iets in de envelop wil doen van de groetkaarten moet je die wel vanavond inleveren...
- om 3 uur op, dus vroeg slapen, want om 4 uur vertrekken we voor het vliegtuig naar Kalimantan/Borneo

Ik had in de shoppongmall als kaarten een gewoon pakje lijntjespapier gehaald zodat ik wel iets kon laten weten aan een paar mensen(thuis, opa en oma en Zweden, het enige kaartje dat niet naar Nederland ging!)

Een voordeel aan het feit dat iedereen zo "vroeg" in de reis ziek is geworden: we zijn een hechtere groep geworden, omdat toen bijna iedereen zo ziek was, er goed voor elkaar gezorgd werd!

DAG 6
Reisdag! Om 3 uur op om weer met angkots naar de parkeerplaats te gaan waar we vervolgens in een bus zijn gestapt. Maar, voordat we gingen moest ik naar buiten om mijn water eruit te gooien... Jaja, iedereen is deze reis ziek geweest en dit was mijn moment. Mijn shirt vies, maat gelukkig had Wieke, een van de leraren een reserve shirt bij... Toen wel met de bus een paar uur (tenminste zo voelde het) geslapen en toen wakker geworden om dat slokje water dat ik had genomen om m'n mond te spoelen er weer uit te gooien... (Ik had kotszakjes gekregen, just to be sure) Op het vliegveld in checken en naar de gate lopen om een tijd af te spreken en toen had je vrije tijd. Ik ben bij de gate gebleven, met anderen, en ben toen, op het vliegveld, terwijl iedereen me raar aankeek, in slaap gevallen... Tja, ik was duidelijk niet 100%.

In het vliegtuig zat ik op stoel 21J wat Frontrow bleek te zijn... Met een kind trappend in m'n rug en een man met gekke geluidjes naast me ben ik toch in slaap gevallen... Halverwege de 1 uur durende vlucht werd er lunch aangeboden, en ik dacht laat ik maar water nemen. Dat is er voor de rest gewoon ingebleven dus ik heb mezelf beter verklaard op het moment dat we in het Gardenia resort gingen lunchen en zag dat daar chocopops en melk was :).

Ik had op het vliegveld in Jakarta een mailtje gestuurd naar thuis dat ik ziek was en bij het resort,waar WiFi was, is er nog een mailtje naar thuis gegaan dat ik weer beter was.

Daarna hebben we een hobbelige bobbelige busreis gemaakt door Borneo op de weg van Pontianak naar Sintang, want de regering daar geeft wel geld uit aan nieuwe mooie gebouwen op plaatsten waar dat onnodig lijkt maar niet aan wegen... Dus heg nieuwe motto: geen gat in de weg maar weg in het gat!

Na die 10 uur half slapen half m'n mobiel missend(had ik nog niet eerder, alleen toen wel, want ik wilde m'n muziek van op m'n mobiel..) kwamen we aan in Sintang bij het longhouse van de pater, waar we snel alles hebben hebben neergelegd om te slapen en toen daadwerkelijk zijn gaan slapen!

WORDT VERVOLGD