DAG 7
Door: Janna Verdonk
Blijf op de hoogte en volg Janna
11 Augustus 2014 | Nederland, Rheden
DAG 7
De eerste echte dag op Borneo/Kalimantan... Na het ontbijt van Anthon (hij maakt het eten hier voor ons klaar) verblijt de pater ons met een bezoekje... Hij vertelt over de Dayak cultuur hier en brengt een paar doeken mee waarin de Dayak vrouwen en meisjes hun verhaal vertellen, want zo geven zij hun cultuur door, door te weven... Hier is het verhaal van een jong verliefd meisje:
De doek begint onderaan met een soort grafstenen, drie rijtjes, wat aangeeft dat ze respect heeft voor haar overleden voorouderen, maar het mogen er niet meer dan drie zijn,drie rijen, want ze is nog jong en in de bloei van haar leven. Vervolgens heb je een soort rij van speren, wat aangeeft dat ze wil dat de jongen op wie ze verliefd is goed om kan gaan met wapens, en haar kan beschermen mocht dat nodig zijn. Aan die speren zitten een soort aftakkingen, wat bloedzuiverend moeten voorstellen. De meisjes spelen,zwemmen, wassen in de rivier waar de jongens dat ook doen en dat willen ze niet altijd samen doen. In die rivier zijn bloedzuigers, waarvan het meisje wil dat de jongen haar ertegen beschermt, maar ook dat hij de bloedzuigers vangnet en in een kokosnoot stopt, wat een moi en uniek cadeau is voor haar. Zij gebruikt dit om haar haren mee te verven, die dan gitzwart worden, wat ze mooi vind. Er word beweerd dat het zo donker is, dat als ze haar haren wast er bloed uitkomt, van de bloedzuigers... Langs de zijkanten staan lange rijen, met een soort onderbrekingen ertussen, wat een rivier met bootjes voorstelt. Zij wil dat hij haar overal mee naartoe neemt. Vroeger was dat namelijk het vervoersmiddel, een boot. Na de speren en de bloedzuigers komen er kleine hertjes, de pater omschreef ze als bambi's wat kinderen die vrolijk ronddartelen voorstelt. Ze wil veel kinderen met hem krijgen, want hoe meer kinderen je hebt, hoe beter er later voor jou word gezorgd. Dan komen er schorpioenen. Zij zijn niet bang om terug te slaan en via hun giftige staart hun mening laten weten en ze zijn niet bang. Dit staat voor een paar belangrijke eigenschappen waarvan het meisje wil dat de jongen bezit, dat hij niet bang is zijn mening te geven en niet bang is om terug te slaan...
Ik vond het zo'n mooi verhaal dat ik hem heb opgeschreven... In het longhouse waar wij slapen heeft de pater één winkel gestart waar de Dayak vrouwen hun mooie sjaals en spullen die zij maken kunnen verkopen en ik ga daar zeker een kijkje nemen!!!
Het longhouse staat in de buurt van het Singtang overgang keten center waar wij "vanmiddag" gaan helpen en nu een rondleiding krijgen... De foto's die er worden genomen willen ze wel checken, want we moesten mondkapjes op en ze willen niet dat er foute foto's worden verspreid. Het is er superwarm en zo'n mondkapje helpt zeker niet! We mogen alleen niet te dicht bij de orang oetans komen want we kunnen ziektes overbrengen en zij kunnen dat ook naar ons toe doen... Naast de apen hadden ze ook een kooi met 2 krokodillen die te lang zijn en daarom een gevaar voor soortgenoten waardoor ze niet meer terug kunnen in de wildernis.
We hebben tussen de middag een gesprek gehad met de hele groep over de irritaties binnen de groep, van een paar vooral gericht op de leraren. Ik vond het heel jammer dat de leraren meteen de onderwerpen die werden vertelt werden weerlegt met ja, maar... Later zijn er ook nog positieve dingen gedeeld en wat traantjes gelaten van mensen die toch wel een beetje heimwee hebben...
In 3 groepen zijn we te werk gegaan. Een groep met de nog iets ziekere leerlingen zijn naar de markt gegaan om eten te kopen voor de orang oetans. Een andere groep heeft takken uit het oerwoud gehaald voor de apen om mee te spelen. Ik heb met anderen voedselpakketten voor de apen gemaakt, voedsel verstoppen tussen bladeren en takken en daar een bal van gemaakt om het de apen lastig te maken hun eten te vinden.
Vandaag zijn ook zaken vieze kleding naar een wasserette gegaan... Een grote groep is naar een martkje gegaan voor het eteten, maar ik ben "thuis" gebleven en heb in m'n dagboek geschreven...
WORDT VERVOLGD
De eerste echte dag op Borneo/Kalimantan... Na het ontbijt van Anthon (hij maakt het eten hier voor ons klaar) verblijt de pater ons met een bezoekje... Hij vertelt over de Dayak cultuur hier en brengt een paar doeken mee waarin de Dayak vrouwen en meisjes hun verhaal vertellen, want zo geven zij hun cultuur door, door te weven... Hier is het verhaal van een jong verliefd meisje:
De doek begint onderaan met een soort grafstenen, drie rijtjes, wat aangeeft dat ze respect heeft voor haar overleden voorouderen, maar het mogen er niet meer dan drie zijn,drie rijen, want ze is nog jong en in de bloei van haar leven. Vervolgens heb je een soort rij van speren, wat aangeeft dat ze wil dat de jongen op wie ze verliefd is goed om kan gaan met wapens, en haar kan beschermen mocht dat nodig zijn. Aan die speren zitten een soort aftakkingen, wat bloedzuiverend moeten voorstellen. De meisjes spelen,zwemmen, wassen in de rivier waar de jongens dat ook doen en dat willen ze niet altijd samen doen. In die rivier zijn bloedzuigers, waarvan het meisje wil dat de jongen haar ertegen beschermt, maar ook dat hij de bloedzuigers vangnet en in een kokosnoot stopt, wat een moi en uniek cadeau is voor haar. Zij gebruikt dit om haar haren mee te verven, die dan gitzwart worden, wat ze mooi vind. Er word beweerd dat het zo donker is, dat als ze haar haren wast er bloed uitkomt, van de bloedzuigers... Langs de zijkanten staan lange rijen, met een soort onderbrekingen ertussen, wat een rivier met bootjes voorstelt. Zij wil dat hij haar overal mee naartoe neemt. Vroeger was dat namelijk het vervoersmiddel, een boot. Na de speren en de bloedzuigers komen er kleine hertjes, de pater omschreef ze als bambi's wat kinderen die vrolijk ronddartelen voorstelt. Ze wil veel kinderen met hem krijgen, want hoe meer kinderen je hebt, hoe beter er later voor jou word gezorgd. Dan komen er schorpioenen. Zij zijn niet bang om terug te slaan en via hun giftige staart hun mening laten weten en ze zijn niet bang. Dit staat voor een paar belangrijke eigenschappen waarvan het meisje wil dat de jongen bezit, dat hij niet bang is zijn mening te geven en niet bang is om terug te slaan...
Ik vond het zo'n mooi verhaal dat ik hem heb opgeschreven... In het longhouse waar wij slapen heeft de pater één winkel gestart waar de Dayak vrouwen hun mooie sjaals en spullen die zij maken kunnen verkopen en ik ga daar zeker een kijkje nemen!!!
Het longhouse staat in de buurt van het Singtang overgang keten center waar wij "vanmiddag" gaan helpen en nu een rondleiding krijgen... De foto's die er worden genomen willen ze wel checken, want we moesten mondkapjes op en ze willen niet dat er foute foto's worden verspreid. Het is er superwarm en zo'n mondkapje helpt zeker niet! We mogen alleen niet te dicht bij de orang oetans komen want we kunnen ziektes overbrengen en zij kunnen dat ook naar ons toe doen... Naast de apen hadden ze ook een kooi met 2 krokodillen die te lang zijn en daarom een gevaar voor soortgenoten waardoor ze niet meer terug kunnen in de wildernis.
We hebben tussen de middag een gesprek gehad met de hele groep over de irritaties binnen de groep, van een paar vooral gericht op de leraren. Ik vond het heel jammer dat de leraren meteen de onderwerpen die werden vertelt werden weerlegt met ja, maar... Later zijn er ook nog positieve dingen gedeeld en wat traantjes gelaten van mensen die toch wel een beetje heimwee hebben...
In 3 groepen zijn we te werk gegaan. Een groep met de nog iets ziekere leerlingen zijn naar de markt gegaan om eten te kopen voor de orang oetans. Een andere groep heeft takken uit het oerwoud gehaald voor de apen om mee te spelen. Ik heb met anderen voedselpakketten voor de apen gemaakt, voedsel verstoppen tussen bladeren en takken en daar een bal van gemaakt om het de apen lastig te maken hun eten te vinden.
Vandaag zijn ook zaken vieze kleding naar een wasserette gegaan... Een grote groep is naar een martkje gegaan voor het eteten, maar ik ben "thuis" gebleven en heb in m'n dagboek geschreven...
WORDT VERVOLGD
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
